Ik herinner mij de eerste keer in Shanghai nog heel goed. Ik had de wekker gezet op 1000 uur, wat in Nederland 0400 uur is , en had de helft van de nacht daar wakker gelegen vanwege het tijdsverschil. Ik voelde me dus enorm brak. Maar ik moest en zou naar de Bund gaan want ik had gehoord dat het uitzicht spectaculair was aan de rivier. Eén van de mooiste skylines van de wereld met futuristische wolkenkrabbers. Shanghai, één van de grootste maar ook belangrijkste steden in de wereld. Oftewel, benen uit bed zwengelen, douchen en gaan met die banaan.
Ik had bij de receptie van het hotel nog even een kaartje van het hotel gevraagd. Nou dat was maar goed ook want ik kon me met geen mogelijkheid verstaanbaar maken bij de taxichauffeur. Het hotelpersoneel had hier duidelijk ervaring mee en had wat zinnen en locaties voorgedrukt en vertaald in het chinees. Heel handig, en ik bedacht mij dat wij als toeristen wel heel voorspelbaar zijn en duidelijk altijd dezelfde plekken bezoeken. Ik was in ieder geval heel blij met het kaartje met vertaalde zinnetjes en bedacht me ook dat ik er een goed plekje voor moest vinden in mijn tas, anders zou het wellicht nog wel eens een hele klus kunnen worden om weer terug te keren naar het hotel. De taxichauffeur ratelde de hele rit maar door in het chinees… geen idee wat hij allemaal zei, totdat hij ineens stopte en mij gebaarde de taxi te verlaten. Ik zag water, wat gebouwen maar geen skyline. Ik keek de taxichauffeur vragend aan, wees nogmaals naar het adres op mijn hotelkaartje en de man knikte instemmend en deed het portier open.
Daar stond ik dan. Midden in Shanghai, met een mega jetlag, op de Bund, met mijn grote canon camera in de aanslag, speciaal meegenomen voor de gelegenheid. Maar er was geen indrukwekkende skyline te zien. Noppes, zero, nada! Het enige wat ik zag waren een hoop andere toeristen met camera om de nek, die stug voor zich uitkeken naar de overkant van het water. Waar keken ze in hemelsnaam naar? Nou ja, naar hetgeen wat ik ook had willen zien maar wat gehuld was in een nevel van dikke smog. De skyline was gewoonweg niet te zien door de smog! Het was pas toen dat ik mij realiseerde wat voor een enorme vervuiling zo’n wereldstad als Shanghai, met zo veel inwoners, verkeer en fabrieken veroorzaakt.
Inmiddels heb ik de skyline meerdere malen gezien, echt geweldig mooi moet ik zeggen. En de laatste keer dat ik in Shanghai was, en uiteraard op zoek was naar een bepaald restaurantje, schoot de adrenaline door mijn lijf bij het oversteken van de straat. Ik had de bus totaal niet horen aankomen toen ik met mijn duffe hoofd overstak. Want gelukkig hebben ze inmiddels veel maatregelen getroffen in Shanghai. Er rijden bijna alleen nog maar elektrische auto’s, bussen en scooters. Ik realiseerde me toen ineens dat het zo heerlijk stil was. Geen herrie van voorbij razend verkeer, maar slechts een licht gezoem van voorbij rijdende elektrische bussen en scooters. Alleen.. daar moest ik in het verkeer wel erg aan wennen!
Om even terug te komen in het verhaal over mijn eerste keer in Shanghai….Tja, daar stond ik dan om 0430 uur nederlandse tijd in de ochtend op de Bund. Wat nu te doen? Al mijn collega’s hadden het er altijd alleen maar over dat je daar parels en sieraden moest kopen, omdat het zo goedkoop was. Daar kon je thuis dan weer sieraden mee maken. Nou, dat was helemaal niet mijn ding en ik werd gek van dat afdingen over 10 blauwe of rode kralen. Ik wilde leren over de keuken in Shanghai, naar een food market! En mijn ervaring is……waar je op de wereld ook bent, welke taal ze daar ook spreken, als je het gebaar maakt van ik wil iets eten, dan begrijpt iedereen je! Oftewel, voordat ik het wist stond ik op een waanzinnige food market en heb ik daar zeker 2 uur rondgelopen. Mijn ogen uitgekeken naar alles wat ik niet kende, dingen geproefd en uiteraard ook kruiden voor thuis gekocht. Toen het daar lunchtijd was zag ik overal mensen neerstrijken om te eten en bedacht ik me dat ik nog niets had gegeten en daardoor waarschijnlijk zo misselijk was. Ik streek neer bij een restaurantje met Shanghai duck, want op zoek gaan naar een belegd broodje had op deze locale food market weinig zin! Nou kan je mij midden in de nacht wakker maken voor een verrukkelijke curry, dus een warme Shanghai Duck met noodles klonk ook wel goed. Klonk niet alleen goed… het was echt verrukkelijk! De eend was verrukkelijk en de Aziatische saus bij de eend maakte de noodles met groenten heerlijk van smaak. Het maakte de hele teleurstelling van de onzichtbare skyline goed. Ik had kookinspiratie opgedaan op de markt, ingrediënten ingeslagen en zat vol inspiratie om thuis weer recepten uit te proberen. Ik heb verschillende recepten geprobeerd, beetje aangepast…en dit is de Shanghai Style eend die het dichtste in de buurt komt van mijn lunch op de foodmarket bij de Bund.
Liefs,
Maris xxx